இப்படிக்கு! பேசுவது உங்கள் காதல் ....

வைத்தியர் சொன்னார்
என் ரத்தம் முழுக்க
சீனியாம்
ஆஹா ....
உன் முத்தம்
செய்த வேலை

முருகன் கோயில்
பக்கம் மட்டும்
போய் விடாதே
மூன்றாவது
கல்யாணம் செய்யும்
ஆசை வந்துவிடும்
முருகனுக்கு

என் இதயத்திலிருந்து
வெளியே எடுத்து
விட்டேன் உன்னை
ரத்தத்தைக் கண்டால்
மயக்கம் வருமாமே
உனககு

கோயிலுக்குப் போனால்
எல்லோரும் சாமியைப்
பார்ப்பார்கள்
சாமி மட்டும்
உன்னைப் பார்க்கும்

நான் மென்மையான
மனசுக்காரனாம்
பின்னெப்படி
நீ இருக்குமிடம்
கல்லாகவா
இருக்கும்

நீ புறப்படுபோது
கையசைத்துப்
போகிறாய்
ஆசிர்வதிக்கப்படுகின்றன
என் கவிதைகள்

ஒவ்வொரு நாளின்
முடிவிலும்
கவலைப்படுகிறது
மனசு
உன்னோடு வாழாமல்
ஒரு நாள்
வீணாகிப்போனதே
என்று

நீ வெளியே
வந்தால்
அமாவாசையில் கூட
எட்டிப்பார்க்கிறது
நிலவு

நல்லூர்க் கோயில்
தேரைப் போல
மவுசு
பெறுகிறது
நீ பயணம்
செய்யும்
பஸ் வண்டி

பன்னிரண்டு
வருடத்துக்கொருமுறைதான்
குறிஞ்சி மலர்
பூக்குமாம்...
ஐயோ
இன்னும் பன்னிரண்டு
வருடம்
காத்திருக்க வேண்டுமா
உன்
புன்னகைக்கு

என்
தாய்மொழியில்தான்
அதிகம் வார்த்தைகள்
இருப்பதாய்
கர்வப்பட்டுக்கொண்ட
மனசு
உன்னைப் பற்றி
எழுதும் போது
புலம்புகிறது...
இன்னும் நிறைய
வார்த்தைகளை
கண்டுபிடிக்காமலேயே
விட்டுவிட்டோமென்று

நீ பொய்
சொல்வதில்லை
சொன்னாலும்
மெய்யாகிப்
போகிறது