காதல் உயிருக்குள்
சொல்லிக்கொண்டு
வருவதில்லை
வந்தபின்பு
எவ்வளவு
சொன்னாலும்
போவதில்லை
காதல்
என்னை மறந்துவிடு
என்று இலகுவாகச்
சொல்லிவிட்டாய்
அவ்வளவு இலகுவாக
மறக்க
முடியுமென்றால்
அது காதலே
இல்லை
எனக்கு
காதலிக்க மட்டும்தான்
தெரியும்
காதலை அழிக்கவல்ல
நான் உன்னோட
வாழ நினைத்தது
நான்
வாழ்வதற்காக அல்ல
உன்னை
வாழ வைப்பதற்காக
உன்னைப் பார்த்த
என் கண்கள்
எங்கே பார்த்தாலும்
அங்கே
கவிதை முளைக்கிறது
நீ வெளியே
வந்தால்
வெள்ளிக்கிழமை
தங்கக் கிழமை
ஆகிப்போகிறது
உயிர்வாழ
நீ
1,2,3,4...
எழுதியதைப்
பார்த்தபின்புதான்
வார்த்தைகளால்
மட்டுமல்ல
வெறும் இலக்கங்களாலும்
கவிதை
எழுதலாம் என்று
அறிந்து கொண்டேன்
உணவு
தேவையில்லை
நீ வருகின்ற
கனவு போதும்
எத்தனையோ
வருடங்களுக்குப்
பின்பு கூட
நாம் சந்திக்கலாம்
அப்போதுகூட
நான்
வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேனோ
இல்லையோ
கட்டாயமாய்
உன்னைக்
காதலித்துக்கொண்டிருப்பேன்
