எனக்குப்
பசியில்லாததால்
பழுதாகிக்
கொண்டிருந்தது
பையிலிருந்த
சாப்பாடு...
பக்கத்திலிருப்பவனுக்கோ
பசி
*********************************
குழந்தையின்
பசியைப் போக்க
அம்மா பால்
கொடுத்தாள்
அம்மாவின்
பசியைப் போக்க
குழந்தை
சிரித்தது....
*************************
பசியை
வெளிப்படுத்தும்
குழந்தையின்
மொழி
அழுகை
மனிதனுக்கு
அழக் கற்றுக்
கற்றுக்
கொடுகிறது
பசி
அதுதான்
சிரிக்கும்
விலங்கு
மனிதன்
என்றாலும்
எல்லா
மனிதர்களாலும்
சிரிக்க
முடியாது
ஆனால்
அழ முடியும்..
*******************************
முகூர்த்த
நேரத்திற்காக
ஆவலோடு
காத்திருந்தார்கள்
தாலி
கட்டும்போது
வாழ்த்துவதற்காகல்ல
அதற்குப்பிறகுதான்
சாப்பாடு
***************************
1 comment:
முதல் கவிதை அருமை.
Post a Comment